Şehirde kahve çılgınlığı almış başını giderken, 'çay' kültürüne önem veren nadir mekanlardan biri, Cha'ya Galata. İki üniversite arkadaşının hayali aslında.
Uzakdoğu’dan Galata’ya uzanan Cha’ya Galata, üniversite yıllarında yeşil çay hastası olan Sezen ve Miray'ın kafa kafaya verip, “madem çay hastasıyız, neden böyle bi yer açmıyoruz ki?” düşüncesiyle ortaya çıkmış tatlı bi’ mekan.

İki arkadaş, çay meraklarını, gezdikçe topladıkları farklı çaylarla pekiştirmiş. Sezen'in aldığı çay eğitiminin ardından da hayallerindeki yeri açmışlar. Güney Afrika, Vietnam, Çin, Japonya, Sri Lanka, Hindistan'dan çaylar var menüde.

''Vacilando'', yolculuğun kendisinin varılacak yerden daha önemli olduğu anlamına geliyor. Cafe, Arnavutköy yokuşundan aşağı doğru yürürken, yolun solunda kalıyor. İşe, yürüyüşe ya da spora gidenlerin, durup 'yolculuk'larının tadını çıkarmalarını amaçlıyor Vacilando. Müşterilerin harita, gezi kitapları bıraktığı sevimli kafenin sahibi Özge'nin hiçbir katkı maddesi kullanmadan yaptığı turta, kiş ve keklerini tadıp, affogato'nuzu ya da vanilya ve lavantalı limonatanızı yudumlarken kitap karıştırabileceğiniz bir yer burası.

Türk Kahvesi denilince Beyoğlu’nda ilk akla gelen yerdir Mandabatmaz. İsmi de marka, cismi de. Asmalımescit’e giderken Olivia Geçidi’nin sokağında, Turkcell Akademi’nin karşısında, içerisinde U biçiminde şark oturma birimi olan, bir çay ve kahve ocağı bulunan küçücük bir işletme aslında burası. 1967 yılında ilk olarak şimdi Turkcell Akademi’ye ait olan binanın giriş katında bir çayhane olarak açılmış zaten. Sonra şimdiki yerine taşınmış. Kapısının üzerinde mandanın kahve fincanına batamadığı bir tabela asılı.

İstanbul-Mecidiyeköy’e yolunuz düşerse, Cemal Sururi Sokak’ı bulun ve bir fincan çay içmek ya da mantı yemek için mutlaka Şişli Down Cafe’ye uğrayın. Bu kafe, bildiklerinize benzemiyor: Down Cafe’de zihinsel engelli, otistik ama çoğunlukla turizm ve otelcilik okulunda öğrenim görmüş Down sendromlu gençler çalışıyor.

Müşterilere çay, kahve, yemek servisi yapıyorlar öncelikle. İhtiyaç olduğunda da mutfağa girip patates, havuç soymaktan geri kalmıyorlar. Yanlış anlamayın; emeklerinin karşılığında, sembolik de olsa maaş alıyorlar: Ayda 100 lira civarında. Kafenin açılmasına, Down sendromlu Sezil’in mimar babası Saruhan Singen önayak olmuş. Kafenin yerini Şişli Belediyesi’nden talep etmiş. Şişli Belediye Başkanı Mustafa Sarıgül de kafeyi ücretsiz olarak vermiş. Şişli Belediyesi kafenin kirasını, elektrik ve su faturalarını ödüyor. Kafe de çocuklara maaş veriyor, sigortalarını ödüyor.